SENELER SONRA BİLE

Sene 2001. Ben o zamanlar 14 yaşında bir çocuktum. O zamanlar esrarengiz olaylara çok meraklıydım. Sürekli hayaletlerle karabasanlarla ilgili korkunç şeylerle ilgilenirdim. Ve sık sıkta 18 yaşından küçüklerin izlememesi gereken korku filmlerini izllerdim. Filmler izledikten sonra 1-2 gün pisikolojik rahatsızlıklar yaşardım ama sonra geçerdi. Ailemde bu durumun farkına vardı ve gece 10'dan sonra oturmamı yasakladı. Ama ben geceleri gizli gizli kalkar televizyonun sesini kısıp ışıkları açmayarak sürekli korku filmi izlerdim. Olayın yaşandığı gece yine film izlemek için kalkmıştım saat 1 gibiydi. Film gerçekten çok korkunçtu. Tam filmin ortasında elektrikler kesildi ve bende filmin etkisiyle karanlıkta korkmaya başladım. Elektiriklerin kesilmesinin üstünden 1-2 dakika geçti.Bende yatmak için tam salondan çıkıyordum. Tam kapıyı açıyordumki kapıya kırmızı bir ışık vurdu tirtir titremeye başladım. Arkama bakmaya korkuyordum. Kapıyı açmaya çalıştım ama bi türlü kapı açamadım. Çaresiz ağlamaya başladım. Normalde bu gürültüye bütün apartmanın uyanması lazımdı ama kimse beni duymadı. Hiç bir kurtuluşum kalmadı. Arkamı dönüp baktığım zaman alevler içinde yanan ve gülen bir kafa gördüm. Bu kafa ne bir insana nede birbaşka bişeye benziyordu. Çok çirkindi ve alevlerin içinde güçlükle görülüyordu. Alevler olmasına rağmen ne bir koku nede bir ses vardı. Artık ayakta duracak halim kalmamıştı ve diz çöküp yalvarmaya başladım. Korkudan sadece yalvarırım bırak beni diyebiliyordum. Birden alevlerin içinden yeşil bir alev topu çıktı ve yüzüme çarptı. Kendime geldiğim zaman hava daha karanlıktı ve o yaratık gitmişti. Korkunç başım ağrıyordu. Hemen kapıyı ve evin bütün ışıklarını açıp odama gittim ve ağlamaya ve bağırmaya başladım. Çıldırmak üzereydim. Odamın kapısı açıldı annem ve babam korku içinde ne olduğunu sordular. Korkudan konuşamıyordum. Sabaha kadar annem ve babamla oturup televizyon seyrettim. Ertesi gün gece yattığımda sürekli ağlama, çığlık ve kahkaha sesleri duyuyordum. Gözümü açıp baktığımda hiçbirşey göremiyordum. Korku içinde kalkıp ışığı açtım ve sesler kesildi. Kalkıp televizyon seyretmeye başladım. Sabaha karşı tekrar ışıkları kapatıp yattım. Ama tekrar bu sesler duyulmaya başladı. Sabaha kadar korku içinde uyumaya çalıştım. Sabahın ilk ışıklarıylarıyla birlikte bu sesler kesildi. Bu durum artık her gün oluyordu. Hergün gece tuhaf sesler duyuyor ve boğulacak kadar güçlükle nefes alabiliyordum. Zamanla bunlara alıştım. Bugün 19 yaşında pisikolojik rahatsızlıkları olan sorunlu bir gencim. Ve aynı sorunlar halen devam ediyor.
_________________